زايمان ديررس

طول مدت حاملگي به طور طبيعي37 تا 42 هفته و به طور متوسط 40 هفته (280 روز )از اولين روز آخرين قاعدگي مي باشد و زماني كه طول مدت آن بيش از 42 هفته باشد به آن حاملگي طول كشيده مي گويند .

شيوع واقعي آن حدود 3% مي باشد . در حدود دو سوم موارد ، سن حاملگي ، اشتباه تخمين زده مي شود كه ناشي از اشتباه مادر باردار در به يادآوردن تاريخ اولين روز آخرين قاعدگي خود مي باشد .

علت حاملگي ديررس :

علت واقعي ناشناخته است برخي علل شناخته شده عبارتند از :

  • اشتباه در تاريخ آخرين قاعدگي
  • نقص تكامل مغز جنين
  • زنان شكم اول و سن بالاي بارداري
  • برخي نژادها ( استراليايي ، ايتاليايي و يوناني )
  • سابقه حاملگي طولاني در حاملگي قبلي

عوارض حاملگي طول كشيده

افزايش احتمال مرگ جنين و مادر پس از هفته ي 42 بارداري ، اضطراب و نگراني مادر باردار ، ادامه رشد جنين و زايمان مشكل به دليل بزرگ شدن جنين و احتمال آسيب به مادر و جنين، مشكل در عملكرد جفت به دليل پير شدن جفت كه موجب سوء تغذيه ي جنين و كاهش اكسيژن رساني و اختلال رشد او مي شود ، كاهش مايع كيسه ي جنيني ، دفع مدفوع به دليل شرايط نامساعد درون رحم كه مي تواند سبب انسداد مجاري تنفسي و مرگ نوزاد شود.

ارزيابي جنين و مادر

روش معمول تشخيص سن دقيق حاملگي بر اساس تاريخ اولين روز آخرين قاعدگي مي باشد . قابل اعتماد ترين روش بر اساس تعيين زمان تخمك گذاري از روي تعيين درجه حرارت پايه ي بدن مي باشد.

سونوگرافي در هفته هاي 5 تا 23 براي تعيين سن حاملگي مناسب تر است و بعد از هفته ي 26 ، دقت آن در تخمين سن حاملگي كاهش مي يابد.

بررسي سلامت جنين با تست نوار قلب جنين: در اين روش ضربان قلب جنين در زمان فعاليت وي در مدت 20 دقيقه بررسي و ثبت مي گردد .

در صورتيكه نوار قلب جنين طبيعي باشد 99 درصد موارد مي توان تا 36 ساعت از سلامت جنين اطمينان داشت به شرطي كه اتفاق غير طبيعي مثل جدا شدن جفت و ………. رخ نداده باشد . سونوگرافي مخصوص ارزيابي و نمره دهي به وضعيت تنفسي ، ضربان قلب ، حركات و ميزان آب درون كيسه ي جنيني مي باشد . طبيعي بودن نتيجه سونوگرافي سلامت جنين را در يك هفته آينده نشان مي دهد.

توجه مادر به كاهش حركات جنيني و مراجعه به موقع ( كمتر از 10 حركت در13 ساعت ) حائز اهميت مي باشد.

تدابير درماني

به طور كلي زماني اجازه ي ادامه ي حاملگي تا هفته ي 42 داده مي شود كه مادر و جنين در خطر نباشند.

در حالاتي مانند فشارخون ، ديابت ، اختلال عملكرد كليه و سابقه ي سزارين قبلي ادامه  حاملگي بيش از هفته ي 37 تا 40 جايز نيست

در صورتي كه مادر و جنين از سلامت كامل برخوردار باشند حاملگي در هفته 42 بايد خاتمه پيدا كند كه از طريق القاء زايمان و استفاده از داروي ايجاد كننده درد زايمان همراه با بررسي چگونگي ضربان قلب جنين در مدت القاي زايمان صورت مي گيرد.

تهيه كننده : مرجان فلاحي

سوپروايزر آموزشي : خانم نعيمه سبحاني

تأييد كننده : خانم دكتر پيشوايي

منبع : بسته خدمتي مراقبت از نوزاد سالم


بيمارستان ميرحسيني