عفونت های بیمارستانی

 عفونت بیمارستانی به عفونتی گفته می شود:  که افراد بستری در بیمارستان در مدت زمانی که در بیمارستان به سر می برند به آن مبتلا می شوند و تظاهرات بیماری ممکن است در حین بستری بودن و یا بعد از مرخص شدن بیمار بروز کند.

معمولاً عفونت هایی که بعد از 48 تا 72 ساعت ظاهر می شوند را به عنوان عفونت های بیمارستانی قلمداد می کنند و اگر در مدت کمتر از 48 ساعت بعد از بستری شدن بیمار عفونتی اتفاق بیفتد احتمال اینکه فرد در هنگام پذیرش در بیمارستان در مرحله کمون آن بیماری بسر می برده است می باشد .

باعث افزایش هزینه ها – طولانی شدن بهبودی – ناتوانی و مرگ بیماران می شود.

 ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﺑﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ، ﺩﭼﺎﺭ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻲ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻋﻔﻮﻧـﺖ ﻫـﺎﻱ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﻲ، ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﺩﺭﺍﺭﻱ ( ۴۲ %) ، ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺗﻨﻔﺴﻲ ﺗﺤﺘـﺎﻧﻲ (ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ ﺩﻳﮕـﺮ ﺑـﻪ ﻋـﺪﺩ ۱۱ % ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ) ﻳــﺎ ﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻲ  (۱۵ % ﺗﺎ ۲۰ %) ، ﻋﻔﻮﻧـﺖ ﻧﺎﺷـﻲ ﺍﺯ ﺯﺧـﻢ ﺟﺮﺍﺣـﻲ ( ۲۴ %) ، ﻭ ﻋﻔﻮﻧـﺖ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﮔﺮﺩﺵ ﺧﻮﻥ ( ۵ – ۱۰ %) ، ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻃﺒـﻖ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻫﺎﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ، ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺍﺩﺭﺍﺭﻱ، ﺷﺎﻳﻊ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﭘﻨﻮﻣﻮﻧﻲ ﻛﺸﻨﺪﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﺎﻱ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﻲ ﻣﺤـﺴﻮﺏ ﻣـﻲﺷـﻮﻧﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻛﺰ، ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﻲ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﮔﺮﺩﺵ ﺧﻮﻥ، ﻋﻠﺖ ﺍﺻﻠﻲ ﻣﺮﮒ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ .

تعريف چهار نوع عفونت براساس تعاريف استاندارد نوع عفونت:

1. عفونت ادراري علامت دار تعريف: عفونت ادراري علامتدار دست كم بايد يكي از ويژگي هاي زير را داشته باشد: – دماي بالاي 38درجه ، تكرر، سوزش ادرار،درد فوق عانه شدید با لمس موضعی، –  تست نوار ادراري براي؛ Leukocyte estrase ويا نيترات، مثبت باشد. – تشخيص باليني پزشك ؛ پزشك، آنتي بيوتيك مناسبي را براي عفونت ادراري شروع كرده باشد.

2. عفونت ادراري بدون علامت تعريف: عفونت ادراري بدون علامت، بايد دست كم يكي از ويژگي هاي زير را داشته باشد: بيمار دست كم مدت 7 روز قبل از انجام كشت، از فولي استفاده كرده باشد و داراي كشت مثبت ادراري با حداكثر دو نوع ارگانيسم با دست کم000/100 ميكروارگانيسم در 1 سانتي متر مكعب ادرار باشد. دمای بالای38 درجه فوريت ادراري، تكرر ادرار، سوزش و دردناكي فوق عانه نباشد. نکته مهم : كشت مثبت از نوك كاتتر ادراري، تست آزمايشگاهي قابل قبولي براي تشخيص عفونت ادراري نيست و باید از روش كاتتريزاسيون يا جمع آوري به روش تميزاستفاده کرد.

3. عفونت ذات الريه ( پنوموني ) تعريف: وجود يكي از ويژگي هاي زير نشان دهنده ذات الريه است : – بيمار در معاينه باليني بايد رال يا dullness داشته باشد. – شروع خلط چركي يا تغيير ويژگي خلط . -وجود ارگانيسم در كشت خون . – وجود ارگانيسم در نمونه حاصل از آسپيراسيون از طريق تراشه، برس كشيدن داخل برونش ويا بيوپسي. – راديوگرافي از قفسه سينه بيمار، حاكي از انفيلتراسيون جديد يا پيشرونده، وجود حفره يا افيوژن پلور باشد.

4. عفونت محل جراحي ( عفونت سطحي )  تعريف: عفونت سطحي محل جراحي بايد ويژگي هاي زير را داشته باشد: عفونت طي 30 روز پس از عمل جراحي روي داده باشد و تنها، پوست و بافت زير پوستي را درگير كرده باشد ودست كم يكي از موارد زير را داشته باشد: – ترشح چركي از محل برش سطحي . – ارگانيسم از مايع يا بافت محل برش سطحي كه به طور آسپتيك تهيه شده باشد. . دست كم يكي از علائم يا نشانه هاي: دردناكي، ورم موضعي، قرمزي يا گرمي وجود داشته باشد و زخم را پزشك عمداً باز كرده باشد، مگر اينكه كشت منفي باشد  تشخيص عفونت سطحي توسط پزشك مربوطه مطرح شده باشد.

5. عفونت محل جراحي ( عفونت عمقي ) تعريف: عفونت عمقي محل جراحي بايد ويژگي هاي زير را داشته باشد: عفونت مربوط به عمل جراحي كه طي 30 روز بروز كرده باشد بيمار دست كم يكي از ويژگي هاي زير را داشته باشد: – ترشح چركي از عمق محل برش به شرطي كه مربوط به يك ارگان يا فضاي ديگر نباشد.- عفونت عمقي محل جراحي كه خود به خود يا توسط جراح ، باز مي شود مگر اينكه  زخم داراي كشت منفي باشد دماي بالاي 38 درجه حساسيت و دردناكي موضعي. – آبسه يا شواهد ديگري از عفونت در عمق زخم كه در حين جراحي مجدد،آزمايش هاي هيستوپاتولوژيك يا راديولوژيك ديده شود. – تشخيص عفونت عمقي توسط پزشك مربوطه.

– عفونت محل جراحي اعضاي داخلي، فضاهاي بين اعضا تعريف:

اين نوع عفونت عبارت است از عفونت هر بخش از بدن ( بجز محل برش پوستي، فاسيا، لايه هاي عضلات ) كه باز شده و حين عمل جراحي دستكاري شود. اين عفونت ها را تحت عنوان عفونت محل جراحي ( با ذكر نام ارگان/ يا فضاي درگير ) ذكر ميكنند و بيمار دست كم يكي از ويژگي هاي زير را دارد: – خروج ترشح چركي از دريني كه در محل زخم و داخل فضا يا ارگان خاصي قرار داده اند. – وجود ارگانيسم كه از طريق كشت داخل فضا يا ارگان ويژه يا بافت خاصي ثابت شود. – آبسه يا هر گونه شواهدي دال بر عفونت در زخم يا فضا و يا ارگاني خاص كه از طريق مشاهده مستقيم يا آزمايشات بافت شناسي يا راديولوژيكي كشف شود. – تشخيص پزشك.

-عفونت خون تعريف: رشد پاتوژن در يك كشت خون، يا از چند كشت خون، پاتوژن مشابهي رشد كرده باشد و ارگانيسم كشت داده شده از خون، مربوط به عفونت محل ديگري نباشد. بيمار، دست كم يكي از علائم و نشانه هاي زير را داشته باشد: 1.  تب ( دماي بالاي 38درجه) لرز يا هيپوتانسيون وجود آلوده كننده هاي معمول پوست كه در دو يا چند كشت خون در دفعات مختلف رشد نمايد. 2.  تست مثبت آنتي ژن در خون. 3. وجود میکروب در IV line   بیمار.

تهیه کننده:  الهام حبیبی

منبع: راهنماي كشوري نظام مراقبت عفونت هاي بيمارستاني

تاریخ تدوین: پائیز 1400

تاریخ بازنگری: سه سال بعد «بیمارستان میر حسینی شیراز»  

Drmirhosseinihospital.com :سایت

Shirazmirhosseinihospital: اینستا

Infomirhosseini@gmail.com: ایمیل

32284433- 071 : تلفن 32287481 – 071 : فکس